อาหารติดคอลูก >> เราเป็นคนหนึ่งค่ะที่ติดตามเพจๆ หนึ่งมาตั้งแต่ก่อนท้อง เป็นเพจเรื่องราวของคุณพ่อคนหนึ่งที่ต้องเลี้ยงลูกซึ่งเป็นผู้ป่วยติดเตียง เพราะตอนเด็กๆ น้องรับประทานอาหารแล้วเข้าไปติดหลอดลม ทำให้ออกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอ สมองบางส่วนจึงเสียหายไป
นั่นทำให้เราสติแตกเอามากๆ พอคลอดลูก เราก็พยายามศึกษาวิธีช่วยเด็กสำลักนม โดยเฉพาะเมื่อลูกเราแหวะนมบ่อย วิธีที่เราใช้เป็นประจำ คือ เวลาที่ลูกกินนมเสร็จและจับเรอแล้ว เราจะอุ้มให้หัวสูง 30 นาที ลูกเราไม่เคยสำลักนมนะคะ แต่เราดูคลิปช่วยเด็กสำลักนมในยูทู้ปและซ้อมกับตุ๊กตาเป็นประจำ
ใครจะเชื่อคะ ซ้อมท่าช่วยลูกสำลักนมมาเป็นปี ไม่เคยได้ใช้เลยค่ะ พอขวบครึ่ง ลูกเราดื่มนมจากแก้วหัดดื่มแล้ว เราก็เลยเลิกซ้อม พอลูกเราอายุ 2 ขวบ เราก็ลืมเรื่องสำลักอะไรนี่ไปหมด
อยู่มาวันหนึ่งเราเข้าไปในเพจเดิมอีก หลังจากที่ไม่ได้เข้ามา 2 ปี มาทันตอนที่คุณพ่อในเพจนั้นเล่าถึงวิธีช่วยเด็กสำลักอาหารพอดี เขาบอกว่าถ้าเป็นเด็กเล็กให้จับขาห้อยหัวเลย เราก็ยังแอบขำเล็กๆ ห้อยไง ลูกน้ำหนัก 9 กิโลกว่า จะ 10 กิโลอยู่ละ
แล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นจริงๆ วันนั้นเราพาลูกไปเรียนว่ายน้ำตามปกติ หลังจากว่ายน้ำเสร็จลูกก็หิวขนมค่ะ เราเองไม่ให้ลูกกินขนมขบเคี้ยว แต่จะให้กินผลไม้และธัญพืชแทน คิดว่าลูกเราจะสำลักธัญพืชใช่ไหมคะ เปล่าค่ะ วันนั้นเราไม่ได้ซื้อเมล็ดอะไรให้ลูกกิน แต่ซื้อแตงโม แถมเป็นแตงโมแบบไร้เมล็ดด้วยนะคะ ซื้อเสร็จก็เข้าไปเดินช้อปปิ้งอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ต เอาลูกนั่งบนรถเข็น และหยิบแตงโมขึ้นมาให้ลูกกิน
ความที่ลูกเราหิวมากๆ ได้แตงโมมาก็ยัดใส่ปากเลยค่ะ สักพักเราได้ยินเสียงลูกไอ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ลูกไอหนักมาก ไอจนหน้าแดง ตอนนั้นเองสิ่งที่เราได้ยินมาจากเพจนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัว คือเราไม่รู้นะคะว่ามือไม้มันขยับไปยังไง หรือว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน รู้แต่ว่าใช้มือข้างเดียวเนี่ยะ จับข้อเท้าลูก เอาลูกห้อยหัวแล้วเขย่า มืออีกข้างรู้สึกเหมือนจะวางรองไว้ที่ลิ้นปี่
แล้วแตงโมชิ้นใหญ่ๆ ก็ล่วงโผละลงมาบนพื้น!!!
โอย! โล่งอกค่ะ เรารีบอุ้มลูกขึ้นมาในท่าปกติ เห็นลูกมองตาแป๋ว หน้าตางงๆ เรารีบกอดลูก น้ำตาแทบไหล 9 กิโลก็ 9 กิโลเถอะ เวลาตกใจ มือเดียวก็จับห้อยหัวได้ พอกลับบ้านแล้วเราก็รีบเข้าไปเขียนขอบคุณเพจดังกล่าว ไม่รู้ว่าเขาได้อ่านหรือตอบคอมเม้นท์ไหม แต่ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ
ที่มาจาก สาลิกา สาลิกา อดีตนักเขียนอิสระที่มาแชร์ประสบการณ์ในการเลี้ยงลูก
