การที่จะแยกลูกให้ไปนอนคนเดียวในห้องส่วนตัวของเขาเองนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ยิ่งสำหรับเด็กที่นอนกับคุณพ่อคุณแม่มาตลอด ยิ่งพบปัญหา ช่วงกลางวันอาจไม่เท่าไหร่เพราะเขาจะยอมเล่น ทำการบ้าน ทำกิจกรรมวาดรูประบายสีต่างๆ ในห้องของเขาได้ แต่พอตอนกลางคืน กลับอ้อนขอมานอนห้องเดียวกับคุณพ่อคุณแม่อีกจนการแยกห้องไม่สำเร็จสักที
ได้เวลามีห้องส่วนตัว
สำหรับครอบครัวคนไทยที่เด็กๆ มักชินกับการนอนกับคุณพ่อคุณแม่ตั้งแต่แรกเกิด ช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะแยกห้องนอนให้ลูกนอนคนเดียว ควรเป็นวัย 4-6 ขวบ ที่เขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ในหลายๆ ด้านและเข้าใจสิ่งต่างๆ ได้ดีขึ้น จะได้ผลดีกว่าช่วง 1-3 ขวบค่ะ โดยเริ่มจากการเลือกห้อง ควรใช้ห้องที่อยู่ติดกับห้องของคุณพ่อคุณแม่ ถ้ามีประตูเชื่อมถึงกันได้ก็ยิ่งเพิ่มความอุ่นใจให้ลูกได้เป็นอย่างดี
ให้ลูกมีส่วนร่วมจัดห้อง
นอกจากเป็นห้องที่อยู่ใกล้กับห้องของคุณพ่อคุณแม่แล้วบรรยากาศในห้องควรอบอุ่นและปลอดภัยด้วยค่ะ ถ้าจะให้ดีควรให้ลูกมีส่วนร่วมในการจัดห้อง อย่างการเลือกผ้าปูที่นอน หมอน ผ้าห่ม รวมทั้งการเลือกของเล่นที่เขาชอบอย่างตุ๊กตานุ่มๆ ให้ไว้เป็นเพื่อน เป็นเครื่องสร้างความอบอุ่นใจให้ลูกได้รู้สึกว่ามีเพื่อนอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ทั้งนี้ควรวางของเล่นในที่ที่เด็กหยิบได้สะดวกโดยไม่ต้องปีนป่ายโดยเฉพาะในกรณีเด็กเล็กที่อาจเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย จากนั้นก็ช่วยกันสำรวจความปลอดภัยในห้องนอนลูกกันค่ะ
สำรวจความปลอดภัย
เพื่อความปลอดภัยควรวางเตียงของลูกไว้ชิดกำแพงด้านใดด้านหนึ่ง ถ้าประตูห้องของลูกอยู่ตรงกับบันไดควรติดตั้งประตูกั้นทางขึ้นลงบันไดและปิดประตูนั้นไว้ หน้าต่างก็ควรปิดลงกลอนเพื่อป้องกันอุบัติเหตุจากการพลัดตก
นอกจากการวางของเล่นในที่ที่เด็กหยิบได้สะดวกอย่างที่แนะนำไป ควรสำรวจลิ้นชักตู้โต๊ะว่าแน่นหนาดีหรือเปล่า การใช้ลิ้นชักที่ตัวลิ้นชักไม่สามารถดึงออกจากตัวตู้หรือโต๊ะได้ จะช่วยป้องกันอุบัติเหตุจากการที่เด็กดึงลิ้นชักหล่นลงมาได้
เคล็ดลับเมื่อถึงเวลาเข้านอน
การกำหนดเวลานอนของลูกไว้จะช่วยให้เขาชินกับการเข้านอนเร็วขึ้น โดยให้เด็กๆ หยุดเล่นหรือทำกิจกรรมที่น่าตื่นเต้นก่อนถึงเวลานอนสักครึ่งชั่วโมง ก่อนเข้านอนควรพาลูกแปรงฟันและเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย เพื่อป้องกันการปวดปัสสาวะกลางดึกที่อาจทำให้เขาต้องตื่นขึ้นได้ และการเข้านอนพร้อมตุ๊กตาตัวโปรดจะทำให้เด็กหลับได้ง่ายขึ้น ช่วงแรกๆ ลูกอาจมีความวิตกกังวลหรือกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียวในห้องตอนกลางคืน คุณแม่ควรชวนลูกสำรวจห้องเพื่อให้ลูกมั่นใจว่าห้องของเขาปลอดภัยไม่ต่างจากตอนกลางวันเพราะฉะนั้นไม่มีอะไรที่เขาต้องกลัว
เข้านอนตามลำพังหนูทำได้
ในระยะแรกคุณแม่อาจต้องยอมอยู่กับลูกจนกว่าเขาจะหลับสนิท โดยบอกลูกให้รู้ล่วงหน้าด้วยว่าพอเขาหลับแล้ว คุณแม่จะกลับไปห้องของตัวเอง เพื่อที่เวลาเขาตื่นขึ้นกลางดึกจะได้ไม่ตกใจที่ไม่พบคุณแม่ การเล่านิทานก่อนนอนก็ช่วยผ่อนคลายความกังวลของลูกได้ดี โดยนิทานที่เล่านั้นควรเป็นเรื่องที่จบลงด้วยความสุข หลีกเลี่ยงเรื่องที่เกี่ยวกับการผจญภัยตื่นเต้น ซึ่งอาจทำให้ลูกอยากลุกขึ้นมาเล่นแทนที่จะนอนได้ ถ้าลูกกลัวความมืดควรเปิดไฟดวงเล็กๆ ทิ้งไว้ หรือแง้มประตูห้องเพื่อให้มีแสงสว่างจากภายนอกลอดเข้าไปในห้องได้ ไม่นานลูกก็จะชินกับการนอนในห้องของเขาเอง และเข้านอนตามลำพังโดยที่คุณแม่ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนได้ค่ะ
ผู้เขียน : ชนาวรรณ์
นักเขียนนิทาน เรื่องสั้น บทความสุขภาพ-พัฒนาการเด็ก
ภาพประกอบ : น้องชมวิว-ด.ญ.พิมพ์รชา แจ่มจำรัส